Inspiratiebronnen

Van Woord naar Stilte

Het basisondericht van John Main

John Main schreef het boekje 'Van woord naar stilte'. 


Daarin staat zijn basis onderricht rond meditatie.
Alle teksten werden vertaald in het Nederlands en ingesproken. Je kan hier kiezen welke fragmenten je wil beluisteren.

Het essentiële onderricht

Basisdocumenten voor wie zich wil verdiepen in christelijke meditatie.

Thuiskomen

'Thuiskomen' is een document van 103 pagina's waarin de belangrijkste thema's rond christelijke meditatie staan beschreven. Je vindt er het essentiële onderricht rond de mantra, de houding tijdens het mediteren en nog veel meer ...

Johannes Cassianus

Woestijnvader Cassianus sprak met Abt Isaak over de vele vormen van het gebed. Hij vernoemt hierbij ook het 'hoogste gebed'. Hierop baseerde John Main zich om de link te leggen tussen de traditie en onze huidige meditatiepraktijk.

De wolk van niet-weten

'De wolk van niet-weten' is een mystieke klassieker uit de 14de eeuw.

Het werkelijk ontmoeten van God verloopt in dit boek van ‘de wolk van vergeten’ naar ‘de wolk van niet weten’.
Onze meditatie(begeleiding) wil je helpen op deze weg.

De lesbrieven

De lesbrieven bieden een overzicht van de wijsheid die in de christelijke traditie rond bidden en contemplatie is verzameld.
De basis - kernachtig samengevat.

Lectio Divina

én Christelijke meditatie

Laurence Freeman legt er steeds de nadruk op hoe nauw Lectio Divina en Christelijke meditatie met elkaar verbonden zijn. Hij moedigt ons aan beide te beoefenen omdat wij door te mediteren de Bijbel met meer diepgang zullen lezen.

Lectio Divina is een wezenlijk onderdeel van de Benedictijnse traditie en werd door de monniken in het Westen geïntroduceerd. Het is een praktijk waarbij je de Bijbel opent, leest wat er staat en mijmert. Je leest en herleest, je leert uit je hoofd. Je leest en je wordt verlicht. Het Woord begint in jou te leven.


Je leest en bidt, je geeft je wederwoord. “Als je leest, spreekt Hij tot jou. Als je bidt, spreek jij tot Hem”(Augustinus). Niet wat jij denkt bij een tekst en ook niet waaraan deze tekst je allemaal doet denken telt, maar wel wat de Heer jou zegt door het medium van de Bijbelteksten.

Het kennen en ervaren van die innerlijke relatie met God was ook niet vreemd voor Thomas Merton, Augustinus en de schrijver van “De Wolk van niet-weten”. Eén voor één hebben zij door de Lectio Divina ontdekt dat het Woord als een lamp wordt die licht voor je voeten werpt op het leven dat je leidt en je een weg toont. “In uw licht zien wij licht” (Psalm 36,10).

in de praktijk...

De voorbereiding:

  • zoek een stille ruimte
  • kies een passage uit de Bijbel (5 à 10 regels)
  • bid: “Heer, schenk mij verlichting”

Het lezen:

  • lees traag; laat de woorden diep tot je doordringen
  • lees luidop of in stilte; las pauzes in; lees vanuit je hart
  • lees en herlees; sta stil bij de woorden, de zin die je raakt; ontspan je
  • wat je tijdens het lezen het minste aanspreekt, kan later op de dag heel betekenisvol worden

Na het lezen:

  • mijmer in alle rust over de inhoud, de betekenis van wat je gelezen hebt; 
  • herhaal de woorden die het sterkst tot je doordringen; schrijf ze neer
  • sta regelmatig stil bij de emoties en de verlangens die de tekst bij je oproepen; voed je hart
  • ontdek wat je zorgen baart en welke mensen en gebeurtenissen voor jou belangrijk zijn

Tot slot:

  • ervaar dat je bij het lezen van Gods woord door God gelezen wordt en door Hem tot eenheid wordt gebracht

Teksten bij Advent en Vasten

door Laurence Freeman

 
2023 - Vasten 9
Vasten
2023
9

Vasten 2023


Donderdag eerste vastenweek


Ik moet iets opbiechten. Ik heb jullie, of tenminste sommigen van jullie, bedrogen. De foto die ik deze week nam van een wegetende geit in de Canadese Rockies is in feite geen geit maar een Canadees of Dikhoornschaap. Ik dank de mediteerder uit Alberta die mij corrigeerde. In feite is het een gelukkige fout, want de pointe van de overdenking was om te zeggen dat het oordeel en de scheiding van schapen en geiten in het evangelie van die dag niet het hele plaatje of het laatste woord is. Het kan verontrustend dualistisch en bestraffend klinken, ook al gaat het verschil tussen schapen en bokken in de gelijkenis over de mate van barmhartigheid waarmee wordt gereageerd op het lijden en de noden van anderen. ("Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien en u te eten gegeven?").


Ik opperde dat er een stap voorbij deze veroordelende scheiding is in de allesomvattende, niet bestraffende liefde van God, die gelijkelijk is verdeeld over de goeden en de slechten. De louter moralistische, dualistische geest houdt helemaal niet van dit soort God of van het gebed dat ons voor Hem wakker maakt. Deze liefde creëert een transformatie van de twee in één. Bokken worden schapen en schapen vinden zichzelf in bokken. Misschien komt het moment van deze eenheid altijd om de bocht, maar zien we het niet totdat het in ons inslaat.


De kracht die dit eenheidsbewustzijn en de metanoia teweegbrengen is dezelfde genade die ons ondersteunt en ons in onthechting voert. We leven en bewegen in genade zoals we dat doen in de atmosfeer van de aarde, een omhulsel dat alle gassen bevat die we nodig hebben om te overleven. We vinden het vanzelfsprekend, maar, bewust of niet, we ontvangen het bij elke ademhaling en beweging als een gratis geschenk. We hoeven het alleen maar te ontvangen, zelfs als we geen dankbaarheid voelen. Dankbaarheid ontwaakt wanneer we het begrijpen.


Een jong stel dat zich voorbereidt op het huwelijk kan verschillende soorten spiritualiteit hebben. Toch kunnen zij een diep gevoel van eenheid delen over het mysterie van hun liefde en de vreemde toevalligheden en patronen die hen ertoe brachten elkaar te ontmoeten en diep genoeg lief te hebben om zichzelf in de ander te zien. Naar binnen gekeerd, zoals de ervaring van de wildernis, de woestijn, ons laat doen, vinden we in die grenzeloze innerlijke ruimte die even groot is als de externe kosmos, de "liefde die de zon en andere sterren beweegt".


Het hongerige en door oorlog geplaagde menselijke hart vindt vrede door te zien dat de vrede die het begrip te boven gaat er altijd al is. Aanvankelijk levert het gedeeltelijk een nieuw soort geluk op. Maar in de Sahara woestijn daalt de nachttemperatuur gemiddeld met 42 graden Celsius. Zoals de mystici ontdekken, is God ook een beeldloze woestijn waaraan we ons leren aanpassen. Aanpassing is metanoia aan wat we niet kunnen missen en toch niet kunnen controleren. Soms is het een achtbaan van verlatenheid en troost, stijgen en dalen. De grote dichter van de innerlijke reis, George Herbert, beschrijft dit in een van de mooiste Engelse gedichten,de Bloem:


Het is een wonder, Heer van Macht:


Sterven, verrijzen, in één uur van hel


Weer naar de hemel toe gebracht;


De bok en het schaap in ons samenvoegen is hard werken. En we denken nog steeds dat meditatie alleen over het verminderen van stress gaat?




Laurence Freeman

original English version


Thursday Lent Week One


I have a confession to make. I have deceived you or at least some of you. This week’s photo that I took of a goat eating the road in the Canadian Rockies is in fact not of a goat but a Canadian or Bighorn sheep. I would like to thank the meditator from Alberta who corrected me. In fact, it’s a happy fault because the point of the reflection was to say that the judgement and separation of sheep and goats in the gospel of that day is not the whole picture or last word. It can sound disturbingly dualistic and punitive even though the difference between sheep and goats in the parable is about the compassionate level of response to the suffering and needs of others. (‘Lord when did we see you hungry and give you food?’)


I suggested that there is a step beyond this judgemental separation in the all-embracing, non-punitive love of God which is apportioned equally to the good and wicked. The merely moralistic, dualistic mind doesn’t like this kind of God at all or the prayer that awakens us to Him. This love creates a transformation of the two into one. Goats become sheep and sheep find themselves in goats. Maybe the moment of this unity is always coming round the bend of the road but we can’t see it until it thunders into us.


The power that effects this unified consciousness and metanoia is the same grace that supports and edges us into detachment. We live and move in grace as we do in the earth’s atmosphere which is an envelope that contains all the gases we need to survive. We take it for granted but, consciously or not, we receive it with every breath and movement as a free gift. All we have to do is receive it even if we don’t feel gratitude. Thankfulness awakens when we understand.


A young couple preparing for marriage may have different kinds of spirituality. Yet they can share a profoundly unitive sense of the mystery of their love and the strange coincidences and patterns that led them to meet and to love deeply enough for each to see him- or her- self in the other. Turning inward as the wilderness experience, the desert, has us do, we find in that boundless inner space as large as the external cosmos the ‘love that moves the sun and other stars’.


The hungry and war-weary human heart finds peace by seeing that the peace beyond understanding is always there. At first it partially delivers a new kind of happiness. But in the Sahara Desert night temperatures drop an average of 42 degrees Celsius. As the mystics discover, God is also an imageless desert we learn to adapt to. Adaptation is metanoia to what we cannot do without and yet cannot control. At times it is a roller-coaster of desolation and consolation, soaring and plummeting. The great poet of the inner journey, George Herbert, describes this in one of the most beautiful of English poems, the Flower:


These are thy wonders, Lord of power,


Killing and quickening,


bringing down to hell


And up to heaven in an hour


Turning the goat and the sheep in us into one is hard work. And we still think meditation is just about reducing stress?




Laurence Freeman

Schrijf je in voor de nieuwe vasten en advent-teksten.